مطالعه دقیق متن توافق ژنو روشن کننده نکاتی است که به نظر می رسد از دید عموم کسانی که از زمان امضا تا کنون درباره آن اظهارنظر کرده اند، پنهان مانده است.
 
توافق ژنو توافق دقیقی است و کاملا روشن است که طرف غربی برای سطر به سطر و کلمه به کلمه آن برنامه داشته است، همچنانکه می توان فهمید طرف ایرانی هم سعی کرده روی موارد مدنظر خود وسواس به خرج بدهد.
 
نکات زیر مهم ترین مواردی است که به نظر می رسد در توافق ژنو قابل انتقاد جدی است:
 
1- نخستین نکته این است که در هیچ کجای متن جمله ای مبنی بر به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی طبق ماده 4 ان پی تی درون خاک ایران نیامده است. در هیچ منطق حقوقی نمی توان ادامه یافتن را به معنای به رسمیت شناختن در نظر گرفت.
 
2- در بخشی که مشخصات گام نهایی فهرست شده، طرف غربی گفته است که غنی سازی می تواند بخشی از یک برنامه هسته ای در ایران باشد منتها به 3 شرط: اول، این حق محدود شود؛ دوم، به شدت تحت بازرسی قرار گیرد؛ و سوم، -از همه مهم تر- این حق به اثبات نیازهای عملی (practical needs) ایران مشروط شود. این بند در واقع بسیار نگران کننده است. اگر اعمال حق غنی سازی در ایران مشروط به نیازهای عملی ایران شود، در واقع اتفاقی که افتاده این است که طرف غربی می تواند به استناد همین بند ادعا کند ایران نیازی به انجام عملیات غنی سازی در داخل خاک خود ندارد چرا که راکتوری ندارد که نیازمند سوخت باشد و باید زیر ساخت غنی سازی خود را برچیند.
 
3- نکته سوم این است که در توافق ژنو به صراحت گفته شده است که ایران باید قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل را مدنظر قرار بدهد. این بند هیچ معنایی جز این ندارد که 1+5 حتی می تواند خواستار تعلیق غنی سازی 5 درصد در ایران هم بشود.
 
4- مسئله بعدی این است که بخش قابل توجهی از تحریم های تعلیق شده در این موافقتنامه، «تحریم های آینده» است به این معنا که 1+5 گفته است کاری را که می خواسته زمانی در آینده انجام بدهد، انجام نمی دهد و در ازای آن از ایران مطالبه امتیاز کرده است. تعدیل تحریم هایی که تا به حال اعمال شده در این متن کمرنگ است و میزان عوایدی هم که ایران از این ناحیه کسب خواهد کرد مطابق آنچه امریکایی ها گفته اند، بسیار ناچیز خواهد بود.
 
5- نظارت هایی که در این توافقنامه پذیرفته شده حقیقتا سخاوتمندانه و در مواردی توام با بی احتیاطی محض است. به عنوان نمونه دسترسی آژانس به کارگاه های تولید قطعات و مونتاژ ماشین های سانتریفیوژ یا دسترسی به نقشه کامل تاسیسات هسته ای ایران و همچنین دسترسی به شرکت های درگیر نورد اورانیوم مشکلات امنیتی بسیار سنگینی برای ایران ایجاد خواهد کرد در حالی که ایران تعهد قانونی هم به هیچ یک از این موارد ندارد. جالب است که در هنگام مذاکره با آژانس، این سازمان می گوید که مباحث جاری میان ایران و 1+5 به آن ربطی ندارد ولی در توافقی که با 1+5 منعقد شده، بخش بزرگی از درخواست های بسیار مشکوک آژانس گنجانده شده است. 
 
جدول زیر تعهدات ایران و 1+5 را بر مبنای آنچه در توافق ژنو آمده فهرست می کند.
 
 

توافق ژنو

تعهدات ایران
 

تعهدات 1+5

1. 196 کیلوگرم مواد 20 درصد ایران کلا خنثی می شود با این تفاوت که نیمی از آن قابل غنی سازی مجدد است.

2. غنی سازی بالای 5 درصد کلا تعلیق می شود.

3. فعالیت در اراک و نطنز و فردو گسترش نمی یابد.

4. در نطنز ماشین جدید نصب نمی شود.

5. ماشین های جدید نصب شده ولی فعال نشده، فعال نمی شود.

6. ماشین های خراب در فردو و نطنز صرفا با ماشین هایی از همان نوع جایگزین می شود.

7. 4 آبشار در فردو اورانیوم را تا 5 درصد غنی می کند.

8. 12 آبشار دیگر در فردو فعال نمی شود.

9. در فردو ارتباطی بین آبشارها برقرار نمی شود.

10. در اراک آب سنگین به تاسیسات حمل نمی شود.

11. هیچ نوع فعالیت بازفرآوری انجام نمی شود.

12. هیچ نوع تاسیسات بازفرآوری ساخته نمی شود.

13. راکتور اراک سوخت گذاری نمی شود.

14. سوخت جدید برای راکتور اراک تولید نمی شود.

15. سوخت تولید شده برای راکتور اراک تست نمی شود.

16. مواد 5 درصد بیش از 10 هزارکیلوی فعلی که در آینده تولید می شود اکسید خواهد شد.

17. اطلاعات مربوط به طرح‌ و نقشه‌های ایران برای تأسیسات هسته‌ای به آژانس ارائه می شود.

18. توصیف و شرحی کامل از ساختمان هر یک از سایت‌های هسته‌ای ارائه می شود.

19. توصیف و شرحی کامل از گستره عملیات‌های هر یک از تأسیساتی که به طور خاص به فعالیت‌های هسته‌ای مشغول هستند ارائه می شود.

20. ارائه اطلاعات در مورد معادن

21. ارائه اطلاعات درباره شرکت‌های نورد اورانیوم

22. ارائه اطلاعات درباره منبع مواد

23. نهایی کردن توافق درباره پادمان ها در اراک

24. دسترسی به بایگانی دوربین های آفلاین

25. دسترسی به کارگاه های مونتاژ

26. دسترسی به تولید چرخنده های سانتریفیوژ

27. عدم تولید ماشین بیشتر در کارگاه ها جز برای جانشینی

 
 

1. فراهم کردن امکان ماندن صادرات نفت ایران در حد فعلی و توقف روند کم کردن 20 درصد از آن هر 6 ماه و دریافت مقدار مورد توافقی از پول نفتی که از این پس فروخته می شود.

2. برقراری بیمه حمل و نقل برای ثادرات نفت ایران با میزان فعلی

3. تعلیق تحریم صادرات پتروشمی ایران

4. تعلیق طلا و فلزات گرانبها

5. تعلیق تحریم خودرو

6. تعلیق تحریم قطعات هواپیما

7. تعلیق تحریم خطوط هوایی بویژه ایران ایر

8. عدم اعمال تحریم جدید در شورای امنیت

9. عدم اعمال تحریم جدید در اروپا

10. عدم اعمال تحریم جدید در امریکا

11. ایجاد یک کانال مالی با استفاده از عواید نفتی خود ایران که در خارج از این کشور مسدود شده برای خرید محصولات خوراکی و کشاورزی، دارو، ادوات پزشکی و خسارات پزشکی که در خارج بر ایران تحمیل شده است.

 
 منبع:http://seraj24.ir 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: